هورمون‌های محرک رشد، مانند Ibutamoren، نقش گرلین، هورمونی که به گیرنده‌های محرک هورمون رشد (GSHR) در مغز متصل می‌شود، را تقلید می‌کنند.

این امر به نوبه خود موجب افزایش سطوح هورمون رشد (GH) و IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولینی 1) می‌شود که به افزایش ساخت عضله و کاهش چربی زیر پوستی منجر می‌شود. در تجربه ما، ورزشکاران معمولاً هنگام افزایش وزن با Ibutamoren، 6 پوند عضله به دست می‌آورند. به طور کلی، Ibutamoren بیشتر برای دوره‌های افزایش وزن مناسب است، زیرا اثرات لیپولیتیک آن کمتر قوی است.

1. افزایش پرخاشگری: ترنبولون می تواند باعث پرخاشگری و خصومت در برخی از کاربران شود.

2. افزایش ضربان قلب: ترنبولون می تواند باعث افزایش ضربان قلب شود که می تواند برای کسانی که مشکلات قلبی دارند خطرناک باشد.

3. افزایش فشار خون: ترنبولون می تواند باعث افزایش فشار خون شود که می تواند برای کسانی که فشار خون بالا یا سایر مشکلات قلبی دارند خطرناک باشد.

4. افزایش خطر حمله قلبی: ترنبولون می تواند خطر حمله قلبی را در برخی از کاربران افزایش دهد.

5. افزایش خطر سکته مغزی: ترنبولون می تواند خطر سکته مغزی را در برخی از کاربران افزایش دهد.

6. افزایش خطر ابتلا به سرطان: ترنبولون می تواند خطر ابتلا به سرطان را در برخی از کاربران افزایش دهد.

7. اثرات منفی بر روی کبد: ترنبولون می تواند اثرات منفی بر روی کبد از جمله آسیب کبدی و تومورهای کبدی داشته باشد.

دیانابول و آناوار دو استروئید آنابولیک متمایز با ویژگی‌های منحصر به فرد خود هستند. این دو استروئید در جوامع بدنسازی و ورزشی محبوب هستند، اما در چندین جنبه اصلی از هم متفاوت هستند. دیانابول به خاطر توانایی‌اش در ترویج افزایش قابل توجه جمعیت عضلانی و قدرت شناخته می‌شود. اغلب در دوره‌های بالا بردن وزن مورد ترجیح قرار می‌گیرد هنگامی که هدف اصلی افزایش عضلات است. به عبارت دیگر، آناوار به خاطر توانایی‌اش در تحریک رشد عضلانی تمیز بدون انباشت زیاد آب شناخته می‌شود. این استروئید معمولاً در دوره‌های کاهش وزن برای حفظ جمعیت عضلانی و دست‌یافتن به فیزیکی تعریف شده و زیبا مورد استفاده قرار می‌گیرد. درک این تفاوت‌های اساسی در انتخاب استروئیدی که بهترین تطابق را با اهداف و ترجیحات فرد دارد، بسیار حیاتی است.

ویژگی‌های آنابولیک و آندروژنیک ملاک‌های مهمی هستند که در مقایسه دیانابول و آناوار باید در نظر گرفته شوند. دیانابول دارای رتبه آنابولیک بالاتری است که او را در ترویج رشد عضلانی و افزایش سنتز پروتئین ماهرتر می‌سازد. با این حال، رتبه آندروژنیک بالاتر آن نشان‌دهنده بالاترین احتمال اثرات جانبی آندروژنیک مانند جوش، ریزش مو و افزایش مو بدن است. به طرفی، آناوار دارای رتبه آنابولیک پایین‌تری است اما اثرات آندروژنیک به طور قابل توجهی کمتر است که خود را به عنوان گزینه‌ای ملایم‌تر در مورد احتمال اثرات جانبی آندروژنیک معرفی می‌کند. ویژگی‌های مختلف آنابولیک و آندروژنیک دیانابول و آناوار باید در انتخاب استروئیدی که با تحمل فرد و نتایج دلخواه همخوانی داشته باشد، مد نظر قرار گیرد.

در نظر گرفتن استفاده از هر استروئید آنابولیک، ضروری است که از اثرات جانبی و خطرات احتمالی آگاه باشیم. دیانابول به دلیل تبدیل آن به استروژن در بدن، با خطرات اثرات جانبی استروژنی همراه است. این ممکن است منجر به نگهداری آب، بادکی و توسعه جرم پستان مردانه (چاقی پستان) شود. آناوار به عنوان یک استروئید ملایم، خطرات کمتری از اثرات جانبی استروژنی دارد. با این حال، ممکن است تولید طبیعی تستوسترون را کاهش دهد که می‌تواند منجر به عدم تعادل هورمونی و مشکلات احتمالی شهوت‌آوری شود. هر دو استروئید همچنین می‌توانند اثرات سمی بر کبد داشته باشند که نیاز به استفاده مسئولانه و نظارت منظم بر سلامت کبد را تأکید می‌کند.

آناوار، به دلیل اثرات ملایم جانبی آن، مورد توجه بدنسازان حرفه‌ای و آماتور برای مزایای افزایش عملکرد و تقویت فیزیکی، محبوبیت زیادی به دست آورده است.

تاریخی، افراد معروفی همچون آرنولد شوارتزنگر و فلکس ویلر باور می‌شود در دوران خود از آناوار استفاده کرده‌اند. بدن‌سازان زن مانند لندا موری نیز از آن برای اثرات کمتر مردانه‌سازی آن ترجیح می‌دهند. در دوران معاصر، بدن‌سازان آماتور نیز آناوار را برای دوره‌های کاهش وزن و کسب عضلات تمیز استفاده می‌کنند.

این نمونه‌ها نشان می‌دهند که آناوار چه برنامه‌هایی را پوشش می‌دهد که محبوبیت دیرینه آن را از دوران طلایی بدن‌سازی تا علاقه‌مندان امروزی نشان می‌دهد. به کارگیری مسئولانه آناوار، انتخاب اصلی برای حفظ فیزیک‌های نمادین شده است در حالی که اثرات جانبی احتمالی حداقلی دارد.

جدول مقایسه‌ای 1: دیانابول در مقابل آناوار – دوز، مدت دوره و گزینه‌های استک

معیاردیانابولآناوارمحدوده دوز20-50 میلی‌گرم در روز10-30 میلی‌گرم در روزطول دوره ایده‌آل4-6 هفته6-8 هفتهگزینه‌های معمول استکتستوسترون، دکا-دورابولینوینسترول، کلنبوترول

جدول مقایسه‌ای 2: دیانابول در مقابل آناوار – اثرات جانبی و خطرات

اثرات جانبیدیانابولآناواراثرات استروژنیخطر بالا: نگهداری آب، بادکی، چاقی پستانخطر کماثرات آندروژنیخطر بالا: جوش، ریزش مو، افزایش مو بدنخطر کمسرکوب تستوسترونخطر بالاخطر بالاسمیت کبدیخطر بالاخطر متوسط

عواملی که باید در انتخاب بین دیانابول و آناوار مدنظر قرار گیرند:

هنگام تصمیم‌گیری بین دیانابول و آناوار، باید به چند عامل مهم توجه کرد. درک این عوامل می‌تواند به افراد کمک کند تا یک انتخاب آگاهانه داشته باشند که با نیازها و اهداف خاص خود همخوانی داشته باشد. بخش‌های زیر به سه عامل اساسی ورود می‌کنند: اهداف و مقاصد تناسب اندام، تحمل نسبت به احتمال اثرات جانبی و تجربه قبلی با استروئیدها.

یکی از عوامل حیاتی برای انتخاب بین دیانابول و آناوار، هدف‌ها و اهداف تناسب اندام شما است. دیانابول معمولاً در دوره‌های بال‌زدن مورد ترجیح قرار می‌گیرد زمانی که هدف اصلی افزایش حجم عضلانی و قدرت است. این گزینه بهتری برای افرادی است که قصد تحول بدنی قابل توجه و افزایش اندازه کلی را دارند. از سوی دیگر، آناوار در دوره‌های کاهش وزن معمولاً برای حفظ جرم عضلانی در کنار ترویج ظاهر لاغر و تعریف شده استفاده می‌شود. اگر هدف شما به دست آوردن ظاهر تناسب اندام و زیبا بدون افزایش قابل توجهی در اندازه عضلات است، آناوار ممکن است گزینه بهتری باشد. درک دقیق اهداف ویژه تناسب اندام شما به شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید که کدام استروئید برای کمک به شما در دستیابی به این اهداف بهترین انتخاب است.

یک عامل دیگر حیاتی که باید مدنظر قرار گیرد، تحمل نسبت به احتمال اثرات جانبی است. در حالی که هر دو دیانابول و آناوار ممکن است اثرات جانبی داشته باشند، شدت و احتمال این اثرات متفاوت است. دیانابول به دلیل تبدیل آن به استروژن در بدن، خطرات بالایی از اثرات جانبی استروژنی همچون نگهداری آب، بادکی و چاقی پستان را به همراه دارد. علاوه بر این، افزایش رتبه آندروژنیک دیانابول باعث می‌شود تا اثرات جانبی مانند جوش و ریزش مو نیز افزایش یابد.

از سوی دیگر، آناوار با ملایم بودن خود، خطرات کمتری از اثرات استروژنی و آندروژنی دارد که تجربه را برای کاربران لذت‌بخش‌تر می‌کند. رعایت مسئولانه دوز موصوف به عنوان یک پاسخ دفاعی مقابل هر تاثیری بر تولید طبیعی تستوسترون اجازه می دهد به شما که از اندوه بدون تضییع تعادل هورمونی استفاده می کنید. انتخاب بین دیانابول و آناوار معمولاً شامل ارزیابی نتایج مطلوب در مقابل اثرات جانبی احتمالی می شود، که آناوار به طور کلی به عنوان یک گزینه ملایم و قابل تحمل تر معتبر است.

تجربه قبلی شما با استروئیدها نیز باید در نظر گرفته شود. اگر شما تازه کار با استفاده از استروئیدهای آنابولیک هستید، شروع با یک گزینه ملایم مانند آناوار پیشنهاد می‌شود. این به شما این امکان را می‌دهد که پاسخ بدن خود به استروئید را ارزیابی کرده و تحمل شخصی خود را ارزیابی کنید. اگر شما تجربه قبلی با استروئیدها داشته باشید و موفق به مدیریت احتمالی اثرات جانبی شده‌اید، ممکن است مایل به در نظر گرفتن دیانابول یا ترکیبات قوی‌تر دیگر باشید. درک تجربه قبلی شما با استروئیدها به شما کمک می‌کند تا تصمیمتان را هدایت کنید و اطمینان حاصل کنید که استفاده شما از این ترکیبات ایمن و موثر خواهد بود.

پروتئین وی یکی از مؤثرترین و پرطرفدارترین مکمل‌های پروتئینی در میان ورزشکاران و به خصوص پاورلیفتینگ‌کاران است. این پروتئین به عنوان یک پروتئین با جذب سریع شناخته می‌شود که به سرعت در بدن تجزیه شده و به آمینو اسیدها تبدیل می‌شود. این آمینو اسیدها به سرعت در عضلات استفاده می‌شوند و به بدن در ساخت و ترمیم بافت‌های عضلانی کمک می‌کنند.

پروتئین وی از طریق فرآیند جداسازی پروتئین از شیر به دست می‌آید و به دو شکل اصلی تولید می‌شود: پروتئین وی ایزوله (Whey Isolate) و پروتئین وی کنسانتره (Whey Concentrate). این پروتئین به دلیل داشتن پروفایل کاملی از اسیدهای آمینه ضروری، به ویژه لوسین که نقش مهمی در سنتز پروتئین عضلات دارد، یک منبع عالی برای تقویت عضلات است.

در پاورلیفتینگ، عضلات به طور مداوم تحت فشار سنگین قرار می‌گیرند که منجر به تخریب میکروسکوپی فیبرهای عضلانی می‌شود. پروتئین وی با فراهم کردن اسیدهای آمینه ضروری، به بازسازی این فیبرها کمک می‌کند و در نهایت به رشد عضلات و افزایش قدرت منجر می‌شود. پروتئین وی همچنین باعث افزایش سطح گلوکز خون بعد از تمرینات شدید می‌شود که به بازگشت انرژی کمک می‌کند.

پاورلیفتینگ‌کاران به دلیل شدت و سنگینی تمرینات نیاز به میزان بیشتری پروتئین نسبت به افراد عادی دارند. پروتئین وی به دلیل جذب سریع و کیفیت بالای پروتئین، بهترین گزینه برای تأمین این نیاز است. مصرف پروتئین وی پس از تمرین می‌تواند فرایند ریکاوری را تسریع کند و از تجزیه عضلات جلوگیری نماید. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف پروتئین وی باعث افزایش سنتز پروتئین عضلات و کاهش زمان لازم برای بازسازی و تقویت عضلات می‌شود.

وقتی نوبت به حداکثر عملکرد در حوزه بدنسازی می‌رسد، بولدنون به عنوان یک مکمل با تأثیرات عمیق بر قدرت و استقامت ظاهر می شود. ورزشکاران و علاقه مندان به تناسب اندام با درک اینکه بولدنون چگونه بر جنبه های مهم عملکرد بدنی تأثیر می گذارد، می توانند از پتانسیل آن برای ارتقای تمرینات خود استفاده کنند. بیایید تأثیر بولدنون بر قدرت و استقامت و اینکه چگونه می تواند شما را به اوج عملکرد خود، برساند را بررسی کنیم.

بولدنون به دلیل توانایی خود در افزایش قدرت، به افراد امکان می دهد وزنه های سنگین تری بلند کنند و نیروی بیشتری در طول تمرینات خود تحمل کنند. این مکمل با افزایش سنتز پروتئین و تسهیل رشد توده عضلانی بدون چربی به این امر دست می یابد. همانطور که فیبرهای عضلانی رشد می کنند و قوی تر می شوند، ورزشکاران پیشرفت های قابل توجهی را در قابلیت های قدرتی خود تجربه می کنند.

بولدنون علاوه بر افزایش قدرت، تأثیر قابل توجهی بر استقامت دارد. این مکمل باعث تحریک تولید گلبول های قرمز خون می شود که وظیفه حمل اکسیژن به عضلات را بر عهده دارند. با افزایش ظرفیت حمل اکسیژن، ورزشکاران می توانند استقامت بهتری را در طول تمرینات با شدت بالا یا جلسات تمرینی طولانی مدت تجربه کنند. توانایی حفظ فعالیت بدنی برای مدت طولانی بدون تسلیم شدن در برابر خستگی به افراد اجازه می دهد، سخت تر تمرین کنند و به نتایج مطلوب دست یابند.

علاوه بر این، بولدنون کارایی مواد مغذی را افزایش می دهد، به این معنی که بدن می تواند در طول ورزش از مواد مغذی به طور موثرتری استفاده کند. این امر می تواند منجر به بهبود سطح انرژی و استقامت کلی شود و به افزایش عملکرد استقامتی کمک کند. با افزایش قدرت و استقامت، ورزشکاران می توانند فشار بیشتری به بدن خود وارد کنند، موانع را بشکنند و به سطوح جدیدی از عملکرد فیزیکی برسند.

هرچند بولدنون می تواند مزایای قابل توجهی داشته باشد، استفاده درست و مصرف دوزهای توصیه شده ضروری است. با گنجاندن بولدنون در یک رژیم تمرینی کامل، ورزشکاران می توانند از حداکثر پتانسیل خود استفاده کنند و مرزهای قدرت و استقامت را برای دستیابی به اهداف خود افزایش دهند.

انتخاب زمان مناسب برای مصرف تستوسترون بوستر می‌تواند تأثیر زیادی بر اثرگذاری و جذب بهتر مکمل داشته باشد. بسیاری از ورزشکاران و متخصصان به این نکته توجه دارند که مصرف تستوسترون بوستر در زمان‌های خاصی از روز می‌تواند بهترین نتایج را به همراه داشته باشد. در ادامه، به توضیحات بیشتری درباره این موضوع می‌پردازیم:

کلن بوترول به عنوان یک محرک سیستم عصبی مرکزی عمل می کند و با افزایش دمای بدن، فرایند ترموژنز را تقویت می کند. این امر باعث می شود که بدن کالری بیشتری بسوزاند و به چربی سوزی کمک کند، حتی زمانی که فرد در حال استراحت است.

یکی از مهم ترین مزایای کلن بوترول، توانایی آن در کاهش چربی بدن است. با افزایش مصرف کالری و بهبود ترموژنز، این دارو به کاهش ذخایر چربی بدن کمک می کند، که برای بدنسازان در دوره حجم بسیار مهم است.

کلن بوترول به بهبود عملکرد تنفسی و افزایش ظرفیت هوازی کمک می کند. این ویژگی به ورزشکاران این امکان را می دهد که تمرینات طولانی تر و شدیدتری انجام دهند، که می تواند به افزایش حجم و قدرت عضلانی منجر شود. به همین دلیل استفاده از داروی کلن بوترول در دوره حجم بسیار پیشنهاد می شود.

اگر به دنبال بهبود عملکرد ورزشی و دستیابی به اهداف بدنسازی خود هستید، محصولات ایران استروئید گزینه ای ایده آل برای شما خواهند بود.

یادتان باشد که موفقیت در مسیر ورزشی به تلاش و انتخاب های هوشمندانه بستگی دارد؛ پس بهترین را انتخاب کنید و به سوی موفقیت قدم بردارید.

در دوره های کاهش وزن، خطر از دست دادن توده عضلانی وجود دارد. کلن بوترول با حفظ توده عضلانی و کاهش چربی بدن، به بدنسازان کمک می کند تا در دوره حجم، تعادل مطلوبی بین افزایش حجم و کاهش چربی بدن داشته باشند.

به عنوان یک محرک، کلن بوترول می تواند سطح انرژی و تمرکز ورزشکاران را افزایش دهد، که این امر می تواند به بهبود عملکرد ورزشی و افزایش شدت تمرینات کمک کند. در مجموع، کلن بوترول با افزایش سرعت متابولیسم، کاهش چربی بدن، بهبود عملکرد هوازی، حفظ توده عضلانی، و افزایش انرژی و تمرکز، به ورزشکاران کمک می کند تا در دوره حجم به اهداف خود دست یابند و در کل استفاده از داروی کلن بوترول در دوره حجم توسط متخصصان بسیار پیشنهاد می شود تا سریع تر به نتیجه برسید.

1. فعالیت‌های قلبی و هوازی را محدود کنید. برخی از تمرینات هوازی برای حفظ توانایی هوازی در دوره افزایش وزن مفید است، اما مقادیر متوسط تا زیاد این فعالیت‌ها کالری زیادی را می‌سوزانند و مانع از افزایش وزن می‌شوند.

2. با شدت و تا حد شکست تمرین کنید. در یک محیط با کالری بالا و مازاد مواد مغذی، امکان تلاش حداکثری در تمرینات و بهبود بازیابی وجود دارد. تمرین تا حد شکست، فعال‌سازی واحدهای حرکتی و آزادسازی هورمون‌های آنابولیک مانند تستوسترون و هورمون رشد انسانی را افزایش می‌دهد.

3. بر تمرینات ترکیبی سنگین و شدید تمرکز کنید. بسیاری از افراد لاغر زمان خود را بر روی تمرینات ایزوله هدر می‌دهند؛ اما برای حداکثر افزایش وزن، بر تمرینات چند مفصلی که چندین عضله را همزمان تحریک می‌کنند، تمرکز کنید. تمریناتی مانند اسکات، ددلیفت، پرس سینه، پرس بالای سر و قایقی زدن. این تمرینات با وزنه‌های آزاد همچنین به ترشح بیشتر تستوسترون و هورمون رشد انسانی کمک می‌کنند.

4. به‌صورت نامنظم غذا بخورید. در حالی که برخی پیشنهاد می‌کنند هر چند ساعت یکبار غذا بخورید، این کار متابولیسم را افزایش می‌دهد و نیاز به مصرف کالری بیشتری را ایجاد می‌کند. مشکل اصلی افرادی که به سختی وزن اضافه می‌کنند این است که متابولیسم آنها از قبل سریع است. با خوردن نامنظم، متابولیسم کاهش یافته و به راحتی می‌توان با مازاد کالری غذا خورد.

5. زیاد غذا بخورید. هر وعده غذایی که ورزشکاران سومی مصرف می‌کنند، بین 2000 تا 3500 کالری دارد. افزایش وزن نیازمند مازاد کالری است و غذاهای حاوی کالری بالا برای این منظور ضروری هستند.

6. اگر لازم است، از غذاهای ناسالم استفاده کنید. افراد «سخت‌گیر» معمولاً از افزودن وعده‌های تقلبی به رژیم غذایی خود برای افزایش کالری مصرفی خود بهره‌مند می‌شوند. خوردن 4000 کالری از مرغ و برنج دشوار است، اما با افزودن پیتزا یا همبرگر و سیب‌زمینی سرخ‌کرده، این کار بسیار آسان‌تر می‌شود.

7. به‌طور کلی از منابع غذایی تمیز استفاده کنید. برای افزایش وزن با کیفیت، نیاز به مواد مغذی با کیفیت از جمله پروتئین، چربی‌های غیر اشباع و منابع کربوهیدرات تصفیه‌نشده دارید.

8. از تکرارهای منفی استفاده کنید. در این روش، یک شریک تمرینی وزن را در فاز مثبت تکرار برمی‌دارد، در حالی که فرد تمرین‌کننده بار کامل را در فاز منفی تحمل می‌کند. فاز منفی معمولاً به آرامی و با کنترل انجام می‌شود.

9. مصرف پروتئین را به 1.5 تا 2 گرم به ازای هر پوند وزن بدن افزایش دهید. پروتئین برای ساخت عضله و افزایش نگهداری نیتروژن در داخل سلول‌های عضلانی ضروری است.

10. مصرف کربوهیدرات را به 2 تا 3 گرم به ازای هر پوند وزن بدن افزایش دهید. برای تمرینات سنگین و شدید و همچنین بهبودی پس از تمرین به انرژی زیادی نیاز دارید.

11. از انواع مغزها، دانه‌ها، روغن‌های طبیعی و ماهی‌های چرب استفاده کنید. این چربی‌ها به تولید و تنظیم هورمون‌ها کمک می‌کنند و باعث افزایش سطح تستوسترون می‌شوند.

12. بلافاصله پس از تمرین، پروتئین وی را با شیر مصرف کنید. پروتئین وی به سرعت جذب می‌شود و برای مرحله پس از تمرین ایده‌آل است.

13. مالتودکسترین و دکستروز را به شیک پس از تمرین اضافه کنید. این کار به سریع‌تر بازسازی ذخایر گلیکوژن کمک می‌کند.

14. از «دراپ ست‌ها» برای غلبه بر سطوح ثبات استفاده کنید. یک ست را تا نزدیکی شکست انجام دهید و سپس بلافاصله وزن را کاهش دهید و دوباره تا شکست تکرار کنید.

15. از وابستگی به مکمل‌ها بپرهیزید. در حالی که چند مکمل می‌تواند در روند افزایش وزن کمک کند، اما وابستگی به آنها نشان‌دهنده نگرش نادرستی است.

16. از کراتین مونوهیدرات یا CEE استفاده کنید. این آمینو اسید به افزایش احتباس مایع داخل سلولی و قدرت عضلانی کمک می‌کند.

17. مصرف کافئین را کاهش دهید. کافئین ممکن است به کاهش وزن کمک کند.

18. صبور باشید. افزودن وزن با کیفیت به زمان نیاز دارد و عجله در این روند ممکن است منجر به افزایش چربی بدن شود.

19. در طول روز استراحت کنید. کاهش فعالیت و افزایش استراحت به بهبودی بدن کمک می‌کند.

20. خواب خوبی داشته باشید. سعی کنید حداقل 7 تا 8 ساعت در شب بخوابید.

21. استرس را کاهش دهید. استرس می‌تواند مانع از افزایش عضله شود.

22. در محلی که بیشترین انگیزه را دارید، تمرین کنید. برخی افراد ترجیح می‌دهند در خانه تمرین کنند، در حالی که برخی دیگر به سالن ورزشی نیاز دارند.

23. اگر در دریافت کالری از غذا مشکل دارید، از کالری‌های مایع استفاده کنید. اسموتی‌هایی با کره بادام‌زمینی، ماست و پروتئین وی بسیار کالری‌دار و مغذی هستند.

24. قبل از کار یا مدرسه، وعده‌های غذایی را آماده کنید. این کار به افرادی با برنامه‌های شلوغ کمک می‌کند.

25. از افزایش سطح چربی زیر پوستی نترسید. افزایش وزن منجر به افزایش چربی زیر پوستی می‌شود.

26. اندازه‌گیری‌ها را برای نظارت بر پیشرفت انجام دهید. اگر فردی به طور قابل توجهی در سینه، بازوها و ران‌ها افزایش سایز ندارد، اما دور کمر او افزایش می‌یابد، باید مصرف کالری را با کاهش مازاد غذایی تنظیم کند. اگر هیچ افزایشی ندارید، از افزایش کالری نترسید.

27. یک مکمل افزایش وزن با کیفیت خریداری کنید. برخی از این مکمل‌ها حاوی 1250 کالری در هر وعده هستند که به‌طور قابل توجهی بالاتر از 100 کالری موجود در یک شیک پروتئین معمولی است.

28. یک لیوان پروتئین کازئین یا مکمل افزایش وزن در یخچال بگذارید و در صورت نیاز به دستشویی شب، آن را مصرف کنید. این راهی آسان برای افزایش کالری است و برای افرادی که نمی‌توانند در دو وعده غذایی کافی غذا مصرف کنند، مناسب است.

29. اگر لازم است، در میان وعده‌ها از میوه و آجیل استفاده کنید. میوه‌ها ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری را تأمین می‌کنند و آجیل منبع خوبی از چربی و پروتئین است.

30. از مکمل‌های افزایش تستوسترون استفاده کنید. افرادی که سطح تستوسترون پایینی دارند، معمولاً ساختار بدنی اکتومورف دارند؛ بنابراین، آزمایش یک مکمل افزایش تستوسترون ممکن است منجر به افزایش قابل توجه تستوسترون آزاد و عضله خالص شود.

31. تکرارهای پایین برای “افزایش حجم” لازم نیست. محدوده تکرار بهینه برای هایپرتروفی عضلانی 8 تا 12 است، اگرچه بهتر است با محدوده‌های مختلف تکرار آزمایش کنید تا ببینید کدام برای شما بهتر است.

32. به یک انجمن بدنسازی با کیفیت بپیوندید. انجمن‌هایی مانند گروه مشاوره صدای کالا مکان‌های خوبی برای پرسش و یادگیری از دیگران هستند.

33. قبل از رفتن به سوپرمارکت یک لیست خرید بنویسید. این کار به شما کمک می‌کند غذاهای با کیفیت لازم برای افزایش وزن را بخرید و از خریدهای تصادفی که ممکن است منجر به فراموشی موارد مهم شود، جلوگیری کنید.

34. از تجسم استفاده کنید. اگر هدف مشخصی از یک بدن را دارید که می‌خواهید به آن برسید، عکس آن را در دیوار نصب کنید یا پیش از تمرین ویدئوهای آن شخص را تماشا کنید.

35. از محصولات پروهورمونی و استروئیدها اجتناب کنید. مگر اینکه به‌طور کامل در مورد نحوه عملکرد، ریسک‌ها و عوارض جانبی آنها آگاهی داشته باشید.

36. مایونز را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. مایونز منبع خوبی از چربی‌های غیر اشباع و کالری بالا است که می‌تواند کلسترول خوب (HDL) را افزایش دهد.

37. افزایش آب بدن را در نظر بگیرید. هنگام افزایش شدید کالری، معمولاً احتباس آب به دنبال آن می‌آید، اما پس از متوقف شدن افزایش وزن، این آب به سرعت دفع می‌شود.

38. به قصابی و فروشگاه ماهی محلی خود بروید. خرید در مقادیر زیاد از قصابی‌ها و فروشگاه‌های ماهی محلی می‌تواند منجر به کاهش هزینه‌ها و بهبود کیفیت محصولات شود.

39. برای نظرات از طرف شریک و اعضای خانواده درباره “چاق شدن” آماده باشید.

40. از Fat Gripz استفاده کنید. این اتصالات کوچک لاستیکی قطر دسته دمبل یا هالتر را افزایش می‌دهند و انقباضات عضلانی را بیشتر می‌کنند.

41. واقع‌بین باشید. افزودن 20 پوند عضله معمولاً به زمان و تلاش زیادی نیاز دارد. درک کنید که دوره افزایش وزن ممکن است به افزایش چربی منجر شود.

42. فرکانس تمرین را افزایش دهید. اگر می‌خواهید یک گروه عضلانی خاص را بزرگ کنید، باید بیشتر آن را تمرین دهید.

43. مدت زمان تمرین را افزایش دهید. تمرینات شدید فقط به مدت معینی ادامه می‌یابند و افزایش زمان تمرین به 1 ساعت می‌تواند به رشد هایپرتروفی کمک کند.

44. یک برنامه تمرینی متوازن داشته باشید. باید به دنبال افزایش حجم در تمام بدن باشید و بر روی گروه‌های عضلانی کوچکتر تمرکز نکنید.

45. پس از تمرین به شدت کشش انجام دهید. کشش‌های عمیق می‌توانند به رشد بیشتر عضلات کمک کنند.

46. از “تکرارهای اجباری” برای تمرین فراتر از شکست استفاده کنید. این روش باید به‌طور محدود استفاده شود اما برای برنامه‌های افزایش وزن که کالری و مواد مغذی کافی دارند، مناسب است.

47. یک دوره تمرینی مینی را امتحان کنید. این می‌تواند شامل تغییر در محدوده تکرار در طول هفته باشد.

48. “پمپ” نباید نادیده گرفته شود. این پدیده واقعاً یک فرآیند آنابولیک است که هیدراتاسیون میوفیبریل و سنتز پروتئین را افزایش می‌دهد.

49. به خرید لباس‌های بزرگتر فکر کنید!

50. به یادگیری ادامه دهید. با دنبال کردن وب‌سایت‌های برتر بدنسازی و تناسب اندام، مطالعه کتاب‌ها و تحقیق در مورد روش‌های مختلف تغذیه، تمرین، استراحت و مکمل‌ها، دانش خود را افزایش دهید. دانش، قدرت است

IGF-1 LR3 باعث افزایش حساسیت ماهیچه‌ها به انسولین شده و به این ترتیب به ساخت بافت‌های عضلانی کمک می‌کند. دوز مصرفی برای هر دو پپتاید متفاوت است.

اگرچه فولیستاتین 344 به شیوه‌ای متفاوت عمل می‌کند، اما هر دو پروتئین به دنبال دستیابی به مزایای مشابه هستند. بنابراین، استفاده همزمان از آن‌ها می‌تواند گزینه‌ای مناسب باشد.

GHRP 6 به گیرنده‌های ترشح هورمون رشد (GHSr) در نقاط مختلف متصل می شود.

دوره مصرف نیز یکی از تفاوت‌های اصلی بین این دو پپتاید است.

با توجه به اینکه نتایج هر دو پپتاید مشابه است، ترکیب آن‌ها بهترین راه برای پیشرفت به شمار می‌آید.

علیرغم اینکه RAD 140 یک ترکیب جدید است، تحقیقات نشان داده‌اند که می‌تواند باعث آسیب کبدی-کلستاتیک شود [منبع 5]. یک مرد 49 ساله که به مدت 4 هفته مداوم RAD 140 مصرف کرده بود و سپس به صورت متناوب ادامه داده بود، دچار افزایش بیش از حد آنزیم‌های ALT/AST شد که نشان دهنده استرس کبدی است. او این دارو را همراه با یک داروی ضد افسردگی (ونلافاکسین) مصرف می‌کرد که به مدت 11 ماه مصرف کرده بود. مصرف الکل این فرد ناچیز بوده، بنابراین ترکیب داروهای ضد افسردگی کبدی و SARMها ممکن است مشکل‌ساز باشد، حتی اگر سبک زندگی سالمی داشته باشد.

RAD 140، مانند سایر SARMها، می‌تواند تأثیر وابسته به دوز بر کلسترول داشته باشد [منبع 6]. افزایش خطر آترواسکلروز و انفارکتوس میوکارد نیز ممکن است. کاربری که تنها RAD 140 مصرف کرده بود، افزایش شدید فشار خون را گزارش کرد. این احتمالاً به دلیل تأثیر SARMها بر کبد و تحریک آنزیم لیپاز کبدی است که باعث کاهش سطح کلسترول HDL می‌شود.

اثر اتصال تهاجمی تستولون به گیرنده‌های آندروژن می‌تواند سطوح تستوسترون را سرکوب کند، مشابه استروئیدهای آنابولیک. کاربری که 17 میلی‌گرم در روز RAD 140 به مدت 12 هفته مصرف کرده بود، کاهش شدید سطح تستوسترون از 750 به 193 نانوگرم در دسی‌لیتر را تجربه کرد. این امر می‌تواند هیپوگنادیسم بالینی و تأثیر بالقوه بر باروری طولانی‌مدت کاربران را ایجاد کند.

اگرچه RAD 140 به استروژن تبدیل نمی‌شود، اما می‌تواند سطح استروژن را از طریق مسیرهای دیگر افزایش دهد. افزایش سطح استروژن می‌تواند باعث احتباس آب، نفخ و ژنیکوماستی شود. استفاده از یک مهارکننده آروماتاز خفیف مانند آریمیدکس می‌تواند مفید باشد. مهارکننده‌های آروماتاز قوی‌تر مانند لتروزول و آروماسین ممکن است برای دوره‌های سارم بسیار قوی باشند.

تحقیقات حیوانی نشان داده است که تستولون ممکن است درمان موثری برای هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات باشد. با این حال، کاربران RAD 140 ممکن است دچار ریزش مو شوند، که ممکن است به دلیل افزایش تستوسترون طبیعی و تبدیل آن به DHT باشد. اگر کاربران از RAD 140 برای مدت کوتاه استفاده کنند، این ریزش ممکن است پس از بازگشت هورمون‌ها به حالت عادی معکوس شود. استفاده طولانی‌مدت و سطوح بالای DHT خطر آلوپسی آندروژنیک را افزایش می‌دهد.